วันนี้เป็นหยุดที่แสนสั้น เราใช้เวลาทั้งวัน ไปกับการทำงานพิเศษ เฝ้าร้านเน็ตของเราเอง ฟังดูอาจจะหนักหาสาหัส แต่จริงๆแล้ว ไม่มีอะไรมาก ก็แค่คอยเก็บเงิน คอยคุมเด็กไม่ให้เสียงดัง แต่เราต้องนั่งเฝ้าทั้งวัน เลยรู้สึกเบื่อๆ ต้องหาอะไรมาทำ
หยิบ ระยะทางอันห่างใกล้ขึ้นมาอ่าน เป็นจดหมายระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาว ว่าด้วยเรื่องราวของความรัก ความฝัน ความสัมพันธ์ จินตนาการ และความจริง (ชายหนุ่มที่เซเว่นไม่มีให้ซื้อกับหญิงสาวนัยน์ตามุราคามิ) อ่านได้แค่ปกหน้า กับปกหลัง ก็รู้สึกปวดหัว ไมใช่หนังสือไม่น่าอ่านนะ แต่เสียงเด็กๆในร้านมานดังมาก จนเราไม่สามารถอ่านต่อไปได้ ต้องนั่งทำใจ เออ ไม่เป็นไร เราดูหนังแทนก็ได้ สุดท้าย ก็ได้ Il Mare มาดู จัดแจงเอาหูฟังครอบหู แล้วก็จมดิ่งไปกับเรื่องราว ความรัก ความอบอุ่น ความปวดร้าว โอ้ย หลายอารมณ์มากๆ เราชอบหนังเรื่องนี้มาก ภาพสวย วิวสวย เนื้อเรื่องก็โดนใจเรามาก อ้อ เรื่องนี้ก็เป้นการติดต่อกันผ่านทางจดหมาย คลาสิกมาก เราชอบมาก แต่เราจำไม่ได้แล้วว่า จดหมายครั้งสุดท้ายที่เราเคยเขียน เป็นจดหมายส่งถึงใคร รึว่าเป็นแค่จดหมายลาป่วย จะดูเชยไปรึป่าว ถ้าเราจะลองส่งจดหมายดูสักครั้งนึง
ดูหนังไปก็ซึ้งไป น้ำหูน้ำตาไหล เด็กๆมันสงสัย ป้าแกเป็นอะไร แต่ไม่กล้าถาม ได้แต่แอบมองมาห่างๆ ป้าก็ได้แค่ส่งสายตาไป ไม่เป็นไร กำลังอินกับหนังน่ะหนู มีคำพูดโดนๆที่เราจด+จำมา นางเอกบอกว่า
"มีอยู่ 3 อย่างที่คนเราซ่อนเร้นเอาไว้ไม่ได้ ก็คือ ไอ ความจน และ ความรัก ถึงปกปิดเอาไว้เท่าไหร่ มันก็จะยิ่งโผล่ออกมา"
อีกประโยคที่นางเอกเขียนถึงพระเอก บอกว่า "เราทรมานใจ เพราะว่ารักดำเนินต่อไป โดยยังคงฝังใจอยู่ หาใช่เพราะมันจากไปไม่"
แต่พระเอกกลับบอกว่า "การมีความรัก แล้วสูญเสียมันไปให้คนอื่น ย่อมจะดีกว่าการที่ไม่เคยมีความรักเอาซะเลย"
ไม่ว่าจะดูกี่ทีๆ เราซาบซึ้งกินใจ ไปกับความรักโรแมนติกของหนุ่มสาวทั้งคู่...
11.41 น. ไม่ดึกมาก แต่ก้ต้องรีบเข้านอน พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกมากมายนัก
ป.ล. ยังติดใจ ระยะทางอันห่างใกล้ ยังไง ก็จะแอบอ่านให้จบก่อนนอน
